بعد ازظهر بعضی از روز ها همراه لشکر خلبان شهید بابائی به روستای قجاورستان که از روستا های فقیر حومه اصفهان است،می رفتیم.ایشان به طور ناشناس به خانه ی بعضی از افراد آن روستا می رفت و به آن ها لباس و پول می داد.
یک روز به همان روستا در محلی که افراد مشغول حفر چاه بودند،رفتیم و با آن ها قدری صحبت کردیم.بعد فهمیدیم شهید بابایی با هزینه ی خودش برای مردم محروم آن روستا چاه حفر کرده تا کار زراعت و کشاورزی آن ها سر و سامانی بگیرد.
گاهی اوقات که باهم در مسجد پایگاه بودیم،من کمی دیر به سر قرار می رفتم.می دیدم شهید بابائی گوشه ی مسجد خوابیده و انگار نه انگار که فرمانده پایگاه است
آنقدر من از این مرد شریف؛اخلاص، تواضع و جوانمردی دیده ام که نمی دانم از کدامیک صحبت کنم.خداوند روحش را شاد کند.
عباس در ایام تحصیل در دبیرستان،درفصل تابستان به کارهای ساختمانی در روستا هامی پرداخت و باپولی که دریافت می کرد،برای مردم فقیر روستا وسایل زندگی می خرید،این کار تا آخر عمرش ادامه داشت.
اوتاقبل از شهادت هر وقت به قزوین می آمد،به این روستا ها سرکشی می کرد و به نیازمندان کمک می کرد.ما از هیچ یک ازاین اقدامات او خبر نداشتیم. پس از شهادتش بود که این افراد در حالی که گریه می کردند به خانه ی ما آمدند و گفتند:عباس برای آن ها فرش، یخچال و دیگر وسایل زندگی خریده است.
عباس در مواقعی که پول نداشت هم به روستا می رفت و درکار کشاورزی به آن ها کمک می کرد.
