درد آشنای محرومان
شهید حاج شیخ علی مزاری
خدا گواه است که به چشم خودم دیدم که چند پیرزن،بر خون های خشک شده ی شهید مزاری بر سنگ فرش کوچه بوسه می زدند.در حالی که صدای گریه و ناله ی آن ها بلند بود،هرکدام زبان حالی داشتند.یکی می گفت خانه ی مرا تعمیر کرده است.
دیگری می گفت:اجاره خانه مرا می داده است.
به هر حال،پس از شهادت ایشان معلوم شد که شهید چه خدمات مخلصانه ای داشته و تاچه حد در آشنای محرومان بوده است.
