شهید سید جعفر تهامی زرندی
بالاخره با کلی دوندگی و پا درمیانی پذیرفته بودند سید جعفر هم به عضویت بسیج در بیاید و دوره آموزش نظامی را در پادگان سپاه زرند ببیند. از خوشحالی در پوست خود نمی گنجید،آخر توانسته بود لباس بسیجی را بپوشد،اصلا این خودش می توانست مقدمه ی حضور اود در جبهه باشد.
پادگان کوهستانی سپاه حال و هوای خاصی داشت،اما حقیقتا گاهی برای یک نوجوان یازده ساله مثل او،دلگیر بود.
جثه کوچک او زبانزد خاص و عام بود.اما با این حال گاهی اوقات وظیفه نگهبانی از درب اصلی پادگان برعهده او گذاشته می شد و او این وظیفه را به خوبی و شایستگی انجام می داد.
یک روز در موقع نگهبانی،پدر به دیدنش آمده بود.از خوشحالی پدر را در آغوش کشید،اشک از گونه هایش سرازیر شد.
خوبی پسرم،خوش گذشته ،حال و احوالت چه طور است؟
بد نیستم ،مادر چه طور است ،بچه ها خوبن؟
ماشاالله مردی شدی واسه خودت
دست شما درد نکنه ،بابا ما مخلص شماییم،خیلی ممنون
چاق سلامتی که می شود،پدر می خواهد برای اطلاع از وضعیت جعفر به پادگان وارد شود که جعفر در پاسخ می گوید:پدر ورود افراد متفرقه به پادگان ممنوع است،باید برای شما اجازه ورود بگیرم و در مقابل اصرار پدر می گوید:بابا قانون است،فرقی ندارد، برای شما هم باید اجرا شود.
